MARGOOSCHRIJFT

Voor wie dit leest

     Voor wie dit leest:

     Er zijn drie dingen die je moet weten voordat je dit leest.

  1. Als je dit gelezen hebt, kun je nooit meer terug;
  2. Ik zeg je maar een keer duidelijk dat het niet mijn schuld was;
  3. Je had moeten stoppen toen het nog kon.

     Je bent er nog? Laten we beginnen.

     Elke zondagochtend wandel ik met de hond door het bos achter ons huis. Een gezonde gewoonte lijkt me. Als we een tijdje hebben gewandeld komt het honden losloop gebied en dus laat ik Bruno dan altijd even rennen terwijl ik zelf rustig door wandel. Afgelopen zondag was Bruno vrij snel verdwenen. Ik dacht dat hij een eekhoorn gezien zou hebben, maar ben uiteindelijk toch maar gaan kijken. Een eind van het pad had hij een enorm nest gevonden met daarin een ei. De rest van de eieren leek al uitgekomen, maar deze lag er nog. Bruno keek vanaf het ei naar mij en ik besloot het voorzichtig op te pakken en mee naar huis te nemen.

     Thuis bekeek ik op internet wat ik kon doen om het ei uit te laten komen. Warm houden was het belangrijkste en het uitbreken zou zelfs een dag kunnen duren. Voorzichtig gaf ik het ei een warme plek in huis en ging verder met mijn dag.

     Ja, ik weet het. Waar blijft de spanning, vraag je je vast af. Nog even geduld. En onthoud: het was niet mijn schuld.

     Op vrijdag kwam ik thuis van mijn werk en trof ik Bruno aan bij de voordeur. Hij probeerde me iets duidelijk te maken en rende voor me uit naar het ei. Het was begonnen met uitkomen! Bruno en ik hebben de hele avond bij het ei gezeten, totdat ik uiteindelijk op de bank in slaap ben gevallen. De volgende ochtend werd ik grof gewekt door geblaf. Bruno sprong op de bank om achter me te schuilen en had zijn oren plat tegen zijn hoofd gedrukt en zijn staart tussen zijn benen. Terwijl ik de slaap uit mijn ogen wreef keek ik verward de kamer rond om te zien waar Bruno van geschrokken was. Tot mijn verbazing zag ik over de hele vloer stukken eierschaal. Het ei was uitgekomen! Achter me hoorde ik de voordeur dichtslaan. Was dat wat in het ei zat nou door de voordeur weggegaan? Door de voortuin zag ik enorme pootafdrukken. Ik hoorde geschreeuw en een enorme brul. Met Bruno achter me aan, rende ik snel richting het geluid. De straat was een complete chaos. Er renden mensen over de straat naar hun huis, auto’s stonden overal stil en ik zag een duidelijk spoor van chaos richting het centrum. Ik vroeg aan een buurman wat er was gebeurd en hij staarde me alleen maar aan en wees. Bruno begon aan zijn lijn te trekken en ik besloot hem thuis af te zetten. Ik ruimde snel de eierschaal op, pakte mijn camera en stapte in de auto.

     In het centrum aangekomen viel mijn mond open van verbazing. Het leek wel een dinosaurus zo groot die met vuisten tegen de deur van de universiteit aan het bonken was. Aan de achterkant van de universiteit zag ik alle studenten zonder achterom te kijken vluchten. Er stonden nog maar enkele mensen naast mij te kijken naar het enorme beest. Ik begon snel foto’s te maken en in mijn geheugen op te slaan hoe het gebrul had geklonken. Al snel werd alle commotie overstemd door sirenes van politiewagens en brandweerwagens. Met enorme touwen werd het beest gevangen en neergehaald.

     De volgende ochtend stond mijn foto immens groot op de voorpagina van de stadskrant. Bruno was weer rustig geworden en na mijn kop koffie zouden we aan onze normale zondagochtend wandeling beginnen.

     Bruno en ik liepen over het pad richting het honden losloop gebied waar we vorige week het ei hadden gevonden. Ik voelde me bekeken en merkte dat Bruno ook achterom keek. Ik liet Bruno los en verschool me snel achter een boom. Op het pad achter ons, liep iets. Het was klein en ik kon niet direct zien wat het was. Het keek om zich heen, alsof het op zoek was naar Bruno en mij. Ik stapte achter de boom vandaan en het beestje keek mijn kant op. Het leek wel of hij opgelucht keek toen hij mijn kant op hupste. Ik ging op mijn knieën zitten en stak mijn hand uit. Daar maakte het beestje dankbaar gebruik van. Ik stond op met het beestje in mijn hand en schrok van de gelijkenis die ik zag met het enorme beest dat gisteren werd gevangen. Was dat een van je ouders, vroeg ik aan het kleintje. Het kleintje keek me aan terwijl hij aan mijn duim begon te sabbelen.

2019

Verhaal op maat

Ben je op zoek naar een uniek cadeau voor je vader, moeder, broer, zus, vriend of vriendin? Vertel het met een verhaal! Wat zouden jullie altijd al eens willen meemaken? Wat is de gekste situatie waarin jullie je hebben begeven? Lever drie woorden aan en de personen voor de hoofdpersonages en ontvang een gepersonaliseerd verhaal.

Wie ga jij blij maken met een hoofdrol?

Vanaf € 19,95 incl. btw

.