MARGOOSCHRIJFT

Rozenstruik, waterput en paraplu

     Met de oranje paraplu in mijn handen, keek ik de diepte in. De waterput was zo diep dat je de bodem niet kon zien. Ik sloot mijn ogen en waagde de sprong. De eerste paar meter viel ik snel. Ik hoorde gejoel achter me en bleef plots stil hangen. De paraplu was te snel uitgeklapt, waardoor ik vast hing tussen de wanden van de waterput. Onder me was niks te zien. Het geschreeuw van boven klonk nu nog harder. Als een enge echo door de put naar beneden. Ik was net op tijd gesprongen om te vluchten. Heel voorzichtig zocht ik met mijn hand naar de schuifje om de paraplu in te klappen en zoefde met een enorme snelheid naar beneden. Het was een zachte landing. Onderaan de waterput lag geen water, maar een enorme hoop gras. Met mijn handen voelde ik waar de uitgang was en kroop door het gat. Het voelde als kilometers, maar na een tijdje zag ik licht in de verte. Ik hoorde geluiden die mijn kant op leken te komen. Zou dat mijn oude familie zijn? Ik begon sneller door de gang te bewegen. Wat ik aan het eind van de gang zag, was niet meer zo mooi als ik me kon herinneren. Er waren nog steeds groene heuvels en boerderijtjes, maar op de groene kleur na zag het landschap grauw. In de verte zag ik oude karren die door paarden over wegen werden getrokken en richting een enorm kasteel bewogen. Het kasteel was nog steeds adembenemend. Met de hoogste torens en een enorme gracht met ophaalbrug, moest het wel de veiligste plek zijn in de hele omgeving. Met de hulp van de paraplu stond ik op en rekte me voorzichtig uit. Rechts van me stond een rij appelbomen. Mijn rammelende maag liet me weten dat de boeren het vast geen probleem vonden als ik een appel zou pakken. Met een appel in mijn hand en de paraplu als wandelstok liep ik richting de weg. Een boer zag me uit de bosjes vandaan komen en maande zijn paard om te stoppen. Dankbaar maakte ik gebruik van zijn aanbod om mee te rijden naar het kasteel. Onderweg vertelde ik hem dat ik werd verwacht om de rozenziekte te genezen. De boer werd meteen ernstig en vertelde me dat hij blij was dat de koning de ziekte eindelijk serieus nam. Het land van de koning stond bekend om zijn rozen. Als alle rozen zouden verwelken, zou uiteindelijk het land vergaan en iedereen moeten vluchten naar de andere kant van de waterput. Omdat ik wist hoe het was aan de andere kant van de waterput, zei ik tegen de boer dat ik er alles aan zou doen om de ziekte te genezen.

     In het kasteel werd ik met open armen ontvangen en direct naar de kamer van de koning gebracht. De laatste keer dat ik in deze kamer stond was jaren geleden. In mijn gedachten hoor ik de koning nog steeds schreeuwen dat ik dan maar weg moest gaan en een bestaan moest gaan opbouwen in de andere wereld. Zo koppig als ik ben, ben ik toen met de eerste boer meegereden naar de gang naar de waterput. En nu, zoveel jaren later, stond ik weer in zijn kamer. Of ik met spoed naar het kasteel kon komen. Natuurlijk kon ik niet anders dan meteen vertrekken. Dat het voor mij ook goed uitkwam, hoefde de koning niet te weten. Ik hoorde gerommel op de gang en de deur achter me ging open. In de deuropening stond de koning. Hij keek me aan, twijfelde even, maar kwam me met open armen tegemoet en heette me welkom. De koning zag er moe uit en ging met een diepe zucht aan zijn bureau zitten. Hij gebaarde dat ik plaats kon nemen.

     Wat de koning me toen vertelde, maakte de ernst van de ziekte snel duidelijk. Het was begonnen net nadat ik was weggegaan, misschien een jaar later. Elk jaar beginnen de rozenstruiken op te bloeien vanaf de lente en vaak tot eind de herfst ziet het land dan alle kleuren van de regenboog. Alleen binnen het kasteel kwamen er ineens geen knoppen meer aan de struiken, waardoor binnen het kasteel de onrust als eerste opkwam. Het personeel begon met elkaar te smoezen en de stadsgenoten merkten al snel de onrust. De koning wist zich geen raad en stelde voor om te wachten op het volgende jaar, de rozen zouden dan wel weer opkomen. Op deze manier ging het jaren door, totdat er alleen nog aan het eind van het land gekleurde rozen te zien waren. De stadsgenoten en boeren voelden angst en smeekten de koning en het personeel om er iets aan te gaan doen. Dat de koning alle adviseurs die hij kende al had laten komen, wisten zij niet. De enige optie die hij nog kon bedenken was om een bericht te laten sturen naar mij en te kijken of ik hem weer kon adviseren. Hij was me dankbaar dat ik al zo snel naar het kasteel was gekomen en hoopte dat ik weer voor kleur in zijn land kon zorgen. Na mijn gesprek met de koning liet zijn persoonlijke begeleider mij het kasteel zien, de stukken land en waar de ziekte was begonnen. Hij liet duidelijk merken dat hij ook bezorgd was en dat hij zelfs geruchten had gehoord dat er boeren van plan waren om te vertrekken naar de andere wereld. Dit laatste nieuws durfde hij de koning niet te vertellen, maar hij zorgde er al wel voor dat er altijd iemand in de buurt van de gang bij de waterput was om hem op tijd te waarschuwen.

     Ik deed geen oog dicht die nacht. Ondanks dat ik me voor het eerst in maanden veilig voelde, bleef het verhaal aan me knagen. Het was in het kasteel begonnen, het jaar nadat ik was weggegaan. Ik besloot om de volgende ochtend na te vragen waar het precies in het kasteel was begonnen. Misschien was er een eerste struik en kon mijn onderzoek daar beginnen.

     De volgende ochtend stond ik na het ontbijt op het dakterras van de slaapkamer van de koning te kijken naar de betreffende rozenstruik. Helaas was dat de struik waar ik al bang voor was. Deze stond namelijk exact in het midden van het koninkrijk en als deze struik niet meer zou bloeien, dan zou het bestaan van deze wereld verdwijnen. Ik heb de koning nooit verteld waarom ik het jaar voor mijn vertrek de struik had kaalgeplukt. Volgens een oude legende zou er een koninkrijk bestaan dat zo mooi was, dat alle mogelijke rozen uit het universum er zouden groeien. Door alle knoppen weg te halen, kon ik de knoppen meenemen naar een oude heks. Zij kon via de rozenblaadjes zien of dit het mooiste koninkrijk ter wereld was. De rozenblaadjes hadden de reis naar de heks overleefd, maar de terugreis niet. Hierdoor was deze struik de enige struik die het hele jaar niet bloeide. De koning was in rep en roer geweest, want zijn struik, het centrum van zijn land, was nu de lelijkste struik van het land. De koning schaamde zich dood en had gezegd dat hij me zou verbannen als de rozenstruik het volgende jaar niet meer zou bloeien. Het volgende jaar bloeide de rozenstruik in vol ornaat en was de koning goed tevreden. Zelfs alle andere struiken in het land hadden nog meer rozenknoppen en grotere rozen. De koning vertelde mij vol trots dat hij zijn land had gered. Hij had de oude heks laten verbannen en haar huis afgebrand, zodat haar krachten niet meer werkten op de rozen. Wat de koning had gedaan maakte mij zo boos dat ik me alleen nog geschreeuw kan herinneren met daarna mijn vertrek. En nu kon ik het alsnog voor de koning gaan oplossen.

     In de jaren dat ik weg ben geweest, had ik al snel de oude heks gevonden. Ze heeft me alles verteld over de legende. Ze miste haar thuis en ging snel achteruit nu ze niet meer welkom was. Het heeft dan ook niet lang geduurd voordat haar laatste dag aanbrak. Tussen haar spullen vond ik haar toverstok en aantekeningen over de legende die ze over de jaren heen had verzameld. Kort na haar overlijden, werd onze verblijfplaats geplunderd en was de plunderaars al snel duidelijk dat ze een goede buit konden krijgen. Een echte heks, dat was ze al lang niet meer gelukt. Sindsdien ben ik gevlucht. De aantekeningen heb ik overgeschreven op de binnenkant van mijn paraplu en in het handvat had ik de toverstok verstopt. De koning kwam naast me staan en legde zijn hand op mijn schouder. Het spijt me, zei hij. Ik schudde zijn hand weg en wees met mijn paraplu naar de rozenstruik. De paraplu sprong open en met de stem van de oude heks in mijn gedachten, sprak ik haar laatste woorden uit.

2019

Verhaal op maat

Ben je op zoek naar een uniek cadeau voor je vader, moeder, broer, zus, vriend of vriendin? Vertel het met een verhaal! Wat zouden jullie altijd al eens willen meemaken? Wat is de gekste situatie waarin jullie je hebben begeven? Lever drie woorden aan en de personen voor de hoofdpersonages en ontvang een gepersonaliseerd verhaal.

Wie ga jij blij maken met een hoofdrol?

Vanaf € 19,95 incl. btw

.